اینترنت اشیا (IoT) یکی از جذاب‌ ترین الگوها در تاریخ اخیر فناوری است. با گسترش جهانی اتصال، ذخیره‌سازی و رایانش، ما انفجاری از راه‌ حل ‌های IT را شاهد هستیم که از امنیت عمومی تا بخش سلامت، همگی به یک نتیجه اشاره می‌ کنند: اینترنت اشیا ماندگار خواهد بود. همانند هر روند دیگر در فناوری ، خود نیاز به نسل جدیدی از پلتفرم‌ ها ، استاندارد ها ، قوانین و مقررات و پروتوکول‌ ها خواهد داشت.

وایمکس نیوز - گارتنر ، اینترنت اشیا را به‌ عنوان شبکه‌ ای از اشیای فیزیکی که دارای تکنولوژی ادغام شده ‌ای (مانند سنسورهای هوشمند) هستند که می‌تواند با سیستم‌ های داخلی و خارجی ارتباط برقرار کرده، حس کرده یا تعامل داشته باشد. این می‌تواند حجم بزرگی از داده‌ های هم‌ زمان را به ‌وجود آورد که توسط سازمان ‌ها برای ساخت اپلیکیشن‌ های مختلف نظیر اپلیکیشن نظارت بر عملکرد تجهیزات به‌کار رود. اینترنت اشیا به قدری گسترش یافته است که موسسه ABI پیش ‌بینی کرده است که بیش از 30 میلیارد دستگاه متصل به IP تا سال 2020 وجود خواهند داشت.

دگرگونی سریع بازار اینترنت اشیا موجب انفجار تعداد و تنوع راه‌ حل‌ های اینترنت اشیا شده است. علاوه بر آن، تعداد سرمایه‌گذاری روی شرکت‌های دانش ‌بنیان در حال افزایش است. سرانجام، تمرکز صنعت بر روی تولید و ساخت سخت‌ افزارهای متناسب با این راه‌حل ‌ها است. در این مدل بیشتر ارائه‌کنندگان راه‌حل ‌های اینترنت اشیا تمام اجزای لازم، از تجهیزات سخت‌ افزاری تا خدمات ابری مربوطه و راه‌حل ‌ها را خودشان می‌سازند. درنتیجه عدم تطابقی بین استانداردهای موجود در خدمات ابری مورد استفاده توسط سرویس ‌های اینترنت اشیا وجود دارد.

با رشد این صنعت ، نیاز به مدل‌ های استاندارد برای انجام وظایف اساسی اینترنت اشیا ، مانند پردازش ، ذخیره‌ سازی و به‌ روزرسانی فریم‌ ورک بیشتر حس می‌شود. در این مدل جدید، ما راه‌حل ‌های مختلف اینترنت اشیا با خدمات اساسی مشترک را خواهیم دید که می‌تواند سطوح سازگاری و مدیریت ‌پذیری را به ‌همراه آورد که دست‌ یابی به آن با این نسل از راه‌ حل ‌های اینترنت اشیا تقریباً غیرممکن است.
 موانع پیش روی اینترنت اشیا

در حالی ‌که نسل ‌های اولیه راه‌ حل ‌های اینترنت اشیا بر چارچوب برقراری ارتباط با سنسورهای هوشمند تمرکز کرده بود، نسل جدید پلتفرم ‌ها که توانمندی‌ های پشتیبانی برای اینترنت اشیا را ممکن کرده‌اند در حال ظهور هستند؛ اما موانع زیادی در راه به ‌کار گیری این فناوری وجود دارند؛ شامل نبود پلتفرم‌ های متفاوت، نیازمندی ‌های مقرراتی تاریخ گذشته، مدل ‌های غیرشفاف اقتصادی و مهم ‌تر از همه این که هنوز اپلیکیشن جذابی برای کسب‌ و کارها و مشتریان توسعه داده نشده است.

این چالش را می‌توان به چهار دسته طبقه‌بندی کرد: پلتفرم ، اتصال ، مدل تجاری و اپلیکیشن‌ های جذاب.

 پلتفرم: این دسته‌ بندی شامل طراحی و حالت محصولات (UI و UX)، ابزارهای آنالیتیک برای کار با داده‌هایی که از محصولات سرازیر می‌شوند و مقیاس ‌پذیری که به معنی به‌ کارگیری گسترده پروتکل‌ های IPv6 در تمام بازارهای عمودی و افقی است.

 اتصال : اتصال دربردارنده تمام محصولاتی است که فرد در طول شبانه ‌روز از آن‌ها استفاده می‌کند، مانند پوشیدنی‌ ها، خودروهای هوشمند ، خانه هوشمند و در شِمای بزرگ ‌تر، شهر هوشمند. از دید تجاری ما اتصال را از طریق IioT (اینترنت اشیای صنعتی)، جایی‌که ارتباط M2M غالب است، داریم.

 مدل تجاری: این تنها چیزی است که باعث تشویق سرمایه ‌گذاران برای وارد شدن به این صنعت است . بدون برنامه مناسب و منطقی اقتصادی برای اینترنت اشیا ، ما شاهد یک حباب دیگر خواهیم بود. این مدل باید تمام نیازمندی‌ های یک کسب ‌و کار الکترونیکی را برآورده کند؛ بازارهای عمودی، بازارهای افقی و بازارهای مشتریان. این دسته همواره زیر تیغ بی‌رحم‌ترین نظارت‌ های قانونی می‌رود. در یک کار تحقیقی اخیر، گلدمن ساکس دورنمایی از اینترنت اشیا ترسیم کرده و چند بازار عمودی را که تحت تأثیر قرار خواهد گرفت مشخص کرد. بیشتر آن‌ها گرفتار مقررات سنگین بودند که می‌تواند فرآیند بازار را مختل کند.

 اپلیکیشن‌ های جذاب: سه عملکرد باید در یک اپلیکیشن جذاب وجود داشته باشد، کنترل «اشیا»، جمع ‌آوری «داده» و آنالیز «داده»
آینده اینترنت اشیا

 اینترنت اشیا ابزارهایی را که ما به ‌صورت روزمره استفاده می‌کنیم وارد اکوسیستمی از اطلاعات می‌کنند که زندگی ما را بهبود خواهد بخشید. از یخچال‌ ها گرفته تا فضای پارکینگ و خانه ‌ها، اینترنت اشیا، اشیای زیادی را هرروزه وارد دنیای دیجیتال می‌کند که باعث به وجود آمدن صنعتی چند میلیارد دلاری خواهد شد. اینترنت اشیا از طرفی نشان‌ دهنده پیشرفت در ظریف‌ کاری، اتصال وایرلس، افزایش ظرفیت ذخیره ‌سازی اطلاعات و باتری ‌هاست اما در عین‌ حال نشان‌دهنده این امر است که کار بدون وجود سنسورها پیش نخواهد رفت. سنسورها تغییرات در موقعیت فیزیکی ، دما ، نور و غیره را کشف و ضبط کرده و آن‌ها هستند که باعث می‌شوند میلیاردها شیء به «اشیایی» تبدیل شوند که داده تولید می‌کنند و در برخی موارد می‌توانند با محیط پیرامون ارتباط و تعامل داشته باشند. از آنجایی‌که نقطه نهایی سنسور اساساً باعث به ‌وجود آمدن اینترنت اشیا شده است، سرمایه‌ گذاری روی سنسورها از علائم اولیه پیشرفت اینترنت اشیاست و بنا بر ششمین پیمایش IQ دیجیتال PwC از 1500 مدیر فناوری و اقتصادی ، جنبش اینترنت اشیا در راه است. شاید روزی ما شاهد فناوری «اینترنت اشیا به‌عنوان یک خدمت» باشیم و آن را همانند دیگر «به‌ عنوان یک خدمت» ها به کار ببریم. این متن از پروفایل لینکدین احمد بنافا کپی ‌برداری شده است.

منبع : دیده بان فناوری